Αυτό επιτυγχάνεται με την ανταλλαγή της ομάδας των υδροξυλίων του υδροξυαπατίτη (της αδαμαντίνης των δοντιών) με
τα ιόντα φθορίου, μετατρέποντας έτσι τον υδροξυαπατίτη σε φθοριοαπατίτη, που είναι πιο ανθεκτικός στα οξέα και κατά συνέπεια, πιο ανθεκτικός στην τερηδόνα.
